گزارش یک مورد شناخته شده ی آرتریت روماتویید و واسکولیت مغزی با پاسخ مطلوب به پالس کورتون و سیکلوفسفامید

مقدمه: آرتریت روماتویید (ra یا rheumatoid arthritis) یک بیماری التهابی درگیرکننده ی عروق کوچک و متوسط پوست و سیستم عصبی محیطی است. درگیری مغزی به دنبال بیماری ra یک یافته ی نادر است و تأخیر در درمان آن با مرگ و میر و نقص عملکردی بالایی همراه است. گزارش مورد: آقایی 65 ساله با سابقه ی آرتریت روماتویید و مصرف روزانه ی پردنیزولون به مدت 10 سال، به دنبال سردرد منتشر نبض دار، خواب آلودگی و افت هوشیاری به بخش مراقبت های ویژه منتقل گردید و مورد مشورت نورولوژی قرار گرفت. در ابتدا بیمار همی پارزی راست به همراه فلج فاشیال مرکزی همان سمت داشت. طی مدت 72 ساعت با وجود مصرف آنتی پلاکت و آنتی کواگولان با دوز درمانی، علایم عصبی بیمار تشدید یافت و بیمار دچار همی پارزی چپ، افزایش خواب آلودگی و اختلال در gaze افقی و عدم شناخت اطرافیان گردید. با توجه به سابقه ی بیماری کلاژن واسکولار و عدم وجود عوامل خطر آترواسکلروز، بیمار با شک به واسکولیت مغزی تحت درمان با پالس متیل پردنیزولون قرار گرفت. پس از دریافت دوز سوم علایم لترالیزه ی وی کاهش یافت، حرکات چشم طبیعی گردید و سطح هوشیاری بیمار ظرف مدت 9 روز پس از بستری بهبود یافت. تشخیص احتمالی بیمار (واسکولیت مغز) با نمای عروقی مشهود در سی تی آنژیوگرافی تأیید گردید. نتیجه گیری: به نظر می رسد که درگیری سیستم عصبی مرکزی در بیماری آرتریت روماتویید نادر باشد ولی در نبود سایر علل آترواسکلروز و پیشرفت سریع علایم عصبی به همراه آنسفالوپاتی در بیماران با سابقه ی مثبت اختلالات کلاژن واسکولار، همواره باید این تشخیص را مد نظر قرار داد. با توجه به مرگ و میر بالای این بیماران ضمن پی گیری و رد نمودن سایر علل عفونی و عروقی، باید درمان این بیماران با پالس متیل پردنیزولون هرچه سریع تر آغاز گردد.